Verslag Kerkboottocht 2021

Kerkboottocht 19 september 2021

De A7 en het historische centrum van Sneek lagen er nog verlaten bij toen we op zondagochtend tussen 8 en 9 uur op weg waren naar Sneek. Waarom Sneek, zult u denken, er zijn toch nog zoveel andere leuke plekken in Nederland? En waarom op zondag?
Sneek echter, heeft iets bijzonders! De “Marskin Airot”.
Daarom dus Sneek. En dit is de enige kerkboot die in Nederlandse handen is, en wel de handen van de Sneker roeivereniging “de Geeuw”. En juist met deze boot ging een ploegje van “de Hunze” een tocht maken over de Friese wateren. En een kerkboot, ja dat moet natuurlijk op zondag.
De eerste twee vragen die in uw brein zijn opgekomen zijn hierbij dus beantwoord.
De “Marskin Airot” werd van oorsprong gebruikt op een eiland in de omgeving van Helsinki, om de bewoners daar een vervoermiddel te geven om naar de kerk te gaan. Of hier veelvoudig gebruik van is gemaakt om de kerk te bezoeken of dat het roeien in deze 12 meter lange en twee meter brede boot zo leuk was dat de dienst zelf werd overgeslagen en er alleen een zondagsuitje werd gehouden is in de geschiedenis niet vermeld.
Aangekomen in Sneek kregen we direct een eerste glimp van de kerkboot te zien. Hij staat opgesteld in een overkapping achter het boothuis van “de Geeuw” en ligt daar bijzonder aanwezig te zijn. De glans en het imposante voorkomen van deze boot doet je direct gloeien van trots: “ straks mag ik met dit monster de Friese wateren doorklieven, gezeten aan een van de boorden, met in mijn hand een van de veertien palen die de boot doen voortbewegen, wat een gelukzaligheid”.

Een mooie tocht

Het te water laten was even een dingetje maar daarna kon het avontuur beginnen. Ieder zocht een plekje en de stuur kon met zijn commando’s de boot in beweging zetten. Hierbij werd ons roeiers direct duidelijk hoe gemakkelijk deze boot in beweging was te brengen, hoe simpel hij op snelheid was te brengen en hoe veel gemakkelijker het was dat je je riem niet steeds hoefde te draaien. Eigenlijk was het sloeproeien (de moeder van alle roeisporten) met rolbankjes.
Dapper gingen wij voorwaarts, snel gewend aan het roeien in dit bakbeest. De stilte werd al snel opgevuld door de gesprekjes die gemakkelijk konden worden gevoerd met de naast je zittende stuur of bakboord roeier. Het Friese landschap trok voorbij als een flits en de kilometers regen aaneen. IJlst werd gepasseerd en via de Wijnsloot en de Jutrijpervaart (misschien was het passender geweest de Kerksloot te nemen, maar ja je kan niet alles hebben) uiteindelijk op de Langweerderwielen terecht gekomen waar we bij Helder hebben geluncht. Dit duurde wat lang omdat de technische systemen niet optimaal werkten waardoor tosti’s, soep, uitsmijters en bitterballen met hindernissen besteld moesten worden. Waardoor wij nog blijer werden van onze zonder enige techniek uitgeruste kerkboot.
We spraken over de mogelijkheid om met deze boot mee te doen aan de 205 km lange roeitocht “Karelia Soutu” in het Oosten van Finland, misschien moeten onze, overigens zeer bekwame, sturen dan nog even in de leer bij een sloeproeistuur om de techniek om met volle vaart een haakse bocht te nemen te leren.
Ook spraken we over het idee een samenwerking met “de Geeuw” te starten, waardoor onze roeiers in hun boten af en toe het prachtige Friese meren gebied kunnen bevaren en roeiers van “de Geeuw” beter gecoacht kunnen worden vanaf onze wateren met fietspad ernaast.
En verder ging de tocht: via de Goêngarijpsterpoelen en Joostervaart op naar de Houkesloot. Dwars door Sneek waarbij we ook de prachtige waterpoort passeerden en veel te snel, na ongeveer 5 uur roeien, alweer terug waren bij de plaats van vertrek. Voor de “Marskin Airot” zelf was het misschien een kleine discrepantie in de tocht dat we niet echt een meer zijn rondgevaren, waarvoor zij oorspronkelijk is gebouwd, voor ons maakte dat echter niks uit.
Bij “de Geeuw” was feest, helaas niet omdat er bezoek was van “de Hunze” roeiers maar omdat de vereniging 35 jaar bestaat. Het opruimen van de boot vroeg ook nog enig team werk maar dat was na de teambuilding van de dag geen probleem. Even napraten over deze super geslaagde tocht en toen weer op pad naar huis, nu door het niet meer verlaten centrum van Sneek en een veel drukkere A7.
Een topdag waarop weer een prachtige herinnering werd gemaakt.

Dick Veen