Wat is het mooi roeien in de Weerribben: verslag met veel foto’s

Wat is het mooi roeien in de Weerribben: verslag met veel foto's

De hele week kletterde de regen tegen de ramen maar ja hoor op 10 april scheen er een prachtig zonnetje. Meer dan dertig mensen van de Hunze gingen dan ook op weg naar roeivereniging ‘t Diep in Steenwijk.

Ondanks dat navigatie ervoor zorgt dat je het niet te missen bordje toch even niet ziet, was er een vrolijk gezelschap op tijd al aan de koffie in het prachtige clubhuis.

Maar omdat er nog een hele dag was voor gezelligheid en bijpraten, gingen al snel de boten in het water. Gelukkig had een comité van ervaren toerders al een bootindeling gemaakt, zodat geen lange discussie op het vlot hadden. De aardige mensen van ‘t Diep hadden al veel voorbereid en hup daar gingen de bootjes als jonge eendjes, één voor één het water in.

Alle roeiers voorzichtig ingestapt en we konden op weg. Met de kaart in de hand en een route in het hoofd konden we ons warm roeien op het Steenwijkerdiep. Weinig bruggen, geen zijpaden gewoon Zen in de morgen de slag volgen. Lekker tempo Michael! De sturen, nog met muts en wanten, maar vol van plezier. Andere boten dan thuis, sneller, langzamer maar gestaag voorwaarts naar Muggenbeet.

Gelukkig op een frisse ochtend in april werd Muggenbeet geen letterlijke ervaring. Alleen voor de sturen even opletten want plotseling toch linksaf. Daar moest toch de koffietent zijn. We hadden het toch echt goed onthouden, toch. Ja echt wel. Oh ja toch daar. De eerste snelle boot had al aangelegd. En ze waren open. Nog even een soort volleerd Tetris met boten en de verlossende koffie (en toilet) waren daar. Voor de smulpapen met appelgebak( en oohhh slagroom). Roeiers buiten, roeiers binnen, overal gezellig.

Nu op naar de meren. Eerst over het Gieterse Meer in een prachtige optocht van boten. Het rode tonnenlijntje gewoon volgen. Dan even goed opletten voor de stuur, de zwaailichten van het fietsveer Jonen branden. Gevaar! Alweer geweken. Gewoon weer lekker verder. Wind in de rug, zon op het bolletje. Eerste jasjes uit. Walengracht door en dan op de Beulakerwiede. Een stukje langs de oever van een serieus meer. Maar al snel kwamen we nu in het echte pittoreske landschap. Een slingerende sloot richting Dwarsgracht.

Links riet, rechts riet, smal water. Dus langzaam voorzichtig vooruit. Beheersing van onze powergirls.  En daar opeens om de hoek de huizen van de Dwarsgracht. Nog pittoresker? Ja nog pittoresker. Wel pielen en peddelen soms. En midden in de Dwarsgracht… de lunch. Nou ja eerst weer Tetris met boten natuurlijk. Maar samen lossen we dat wel op.

Nou lunch dus. Met een eigen gesmeerde boterhammen of een uitsmijter. Niet te uitgebreid want de dag is nog lang hoor en ‘t Diep nog ver. Nou nog eventjes dan op de picknickbank.

Een nieuwe roeibeurt voor de mannen in onze boot. Gewoon de rest volgen, dat is makkelijk navigeren. Ondanks dat het er ingewikkeld uitziet op de kaart. En we bruggen moeten tellen enzo.

Dus de Thijssengracht door, de Cornelisgracht in en gas erop. Hé maar nog steeds riet links, riet rechts. Pittoresk. In het kwadraat. Toch? Met een Hollandsche lucht. Hollands licht. Prachtige documentaire. https://www.avrotros.nl/close-up/gemist/detail/hollands-licht-20-02-2016/

Maar gas erop dus. We moeten fluks verder. Michael maakt tempo. We volgen de slag op naar het Beukerskanaal. Daar is ie dan. De lage brug. Stuur is gefocust. Laat lopen, liggen achterover nu. We will survive. Maar dan bijna zeeziek van de klotsbak die dit kanaal is. Toch twijfelt Michael geen moment, we wisselen op het water. Twister in de boot, dat ziet dan dus zo uit.

Maar als de mannen dan weer tevreden achter in het bootje zitten, dan kunnen de vrouwen even lekker trappen. Recht zoals die gaat. De optocht van boten gaat verder en de snelle boten komen al weer in zicht. In principe zou dit een race naar Steenwijk over recht water kunnen zijn. Maar toerroeien is zo natuurlijk niet. Het gaat om buiten de lijntjes roeien en dus zit er nog een mooie omleiding in het parcours. Bruggen tellen en dan met z’n allen rechtsaf de kleine wateren in.

Weer navigeren (volg de anderen, nee kijk op de kaart, nou zo iets dus) door kleine slootje. Links riet, rechts riet, had ik al pittoresk gezegd? Zo dus. Sculptuur door mens en natuur.

Na een bocht en nog een bocht en dan een haakse en een smal en nog smaller bruggetje, moeten peddelen, pieterburen, rustig aan achter de anderen aan, nog een slootje en nog een en opeens weer op het kanaal. Nu gaan de vrouwen er voor zitten. De benen gaan los en de boot door het water. Langs Russische oligarchen schepen en wat al meer. Posities in de rij wisselen elkaar af op het kanaal. Sommige boten vinden het prima, sommige hebben nog wat energie.

Maar binnen een niet al te lange tijd is iedereen weer tevreden bij het ‘t Diep. Sommige met wat blaren, sommige wat verbrand, maar iedereen tevreden en gelukkig. Er is nog soep en koffie en thee.

En dan is de prachtige tocht op deze prachtige dag weer voorbij. Wat hebben we genoten. En wat waren we met gezellig veel mensen van de Hunze. Het goede nieuws. Deze tocht is er elk jaar. Maar of de luchten en het licht dan weer zo mooi zijn. Dat hebben we nu maar mooi beleefd.