Elfstedentocht 2024: de lotgevallen van vier Hunzeploegen

”Vandaag las ik: ‘’De Elfstedentocht is een verhaal. Op 2 januari 1909 was de eerste officiële Elfstedentocht. Minne Hoekstra won die twéé keer: als schaatser en als verteller van het mooiste verhaal over die historische dag. De elfstedencultuur betstaat namelijk uit twee delen: het schaatsen en de verteltraditie.’’ (Bron) En dat is voor Elfstedenroeiers niet anders…

Wie denkt dat hij het Hemelvaartweekend rustig door kan brengen op de Friese wateren komt er bekaaid van af. Naast dat sloeproeiers de HT-race varen, zeilers de Kleine Sneekweek trotseerden, trok C2* roeiend Nederland langs de Friese Elfsteden. Zo ook vijf ploegen van de Hunze, het verslag van de Dollies kon u al eerder lezen, maar er waren er dus nog vier. Omgerekend zo’n 48 extra roeiers met daarbij 12 man/vrouw walploeg die op vrijdag (en sommige al op donderdag) de tocht naar organiserende roeivereniging Wetterwille inzetten om hun boten klaar te maken voor de 207 kilometer lange tocht. Hieronder hun verslagen.

Helden van De Hunze

Vanaf vrijdagmiddag twee uur rinkelen de sleutels 10/13 aan de “Hoornsediep”. De Helden van De Hunze maken de boot klaar voor een rondje langs de Friese elf steden. Vorig jaar is het niet binnen de tijd gelukt en hebben we het kruisje gemist, dus dit jaar staat er wat op het spel. Peter en Paul worden voor de gelegenheid omgedoopt tot Petrus en Paulus, José neemt voor hen een Mariabeeldje mee. Maria wordt met een flink stuk tape op de boeg vastgeplakt en is voor deze tocht onze beschermheilige.

De Helden van De Hunze stomen na de start lekker op door het veld. Stuur Lidwien geeft de opdracht vijf boten in te halen. Peter en Paul nemen die opdracht ter harte en roeien zelfs tien ploegen voorbij. Tussen Bartlehiem en Klaarkampsterbrug worden nog een aantal boten ingehaald en dan gaat het na een soepele wissel richting Dokkum. De mensen die naast het water wonen of kamperen vinden alle verlichte bootjes gezellig en moedigen iedereen vrolijk aan. Bij Dokkum is het chaos: verkeer uit twee richtingen moet onder een lage brug door. De wedstrijdleiding probeert het in goede banen te leiden, wat af en toe helaas tot een opstopping leidt. Eenmaal onder de lage Eebrug door is het beide boorden slippen onder de Altenabrug, stempelen aan stuurboord, rondje Dokkum en nog een keer door het hele circus voordat we weer koers zetten naar Klaarkampsterbrug voor de wissel.

In de nacht blijft het veld dicht bij elkaar, wat zorgt voor grote rijen auto’s en busjes in het donkere landschap bij de wisselplekken. Het is een kwestie van tijd voordat hier iets misgaat en aan het begin van de nacht gebeurt dit ook wanneer een tractor met hooiwagen zichzelf vast rijdt tussen de geparkeerde busjes. Woedend stapt de bestuurder uit, de diplomatieke vaardigheden van Bert weten de man gelukkig snel te kalmeren.

Hordes roeiers en walploegleden lopen met verfrollers op bezemstelen naar het water om op hun ploegen te wachten. Voor omwonenden zal het inmiddels vertrouwde kost zijn, maar de Helden vragen zich wel af wat mensen die nieuw zijn in Friesland hier wel niet van moeten denken…

Bij De Geeuw in Sneek nemen de Helden een lekker groentesoepje tot zich en wordt om tien voor half vijf gewisseld voor de lange etappe naar Woudsend. In Woudsend begint het alweer licht te worden. Stuur Linda en roeiers Hannie en Wout stappen in voor de etappe over het Slotermeer. De oostenwind maakt dat de golven op het meer niet te missen zijn en al snel slaan ze ook stuk op onze golfbrekers. Eén voetenbord van de Hoornsediep glijdt weg op de spoorstok, maar er kan nog wel mee worden geroeid. Verder houdt de boot zicht prima. Met stug doortrappen komt Sloten in zicht, waar weer snel wordt gestempeld.

Bij Stavoren staat de familie van Beatrice klaar. Luid aanmoedigend vanuit een rijtje auto’s volgen ze de Helden over de weg langs het kanaal naar Hindeloopen.

Tussen Harlingen en Franeker staat de straffe oostenwind recht op het Van Harinxmakanaal. Het water is ruig. Arjen, Gina en Samuel trappen stevig door en Franeker wordt bereikt. Maria is ondanks alle tape omgevallen, maar ligt veilig achter de waterkering. Na het stempelen bij Franeker gaat het bijna fout: de Helden missen een afslag en komen weer terug op het Van Harinxmakanaal. Na een stukje roeien worden ze door een passant gewaarschuwd. Stuur Jaimy draait de boot onmiddellijk om en zet koers naar de Doanjumer vaart. Peter en Gjalt zetten alles op alles om de verloren tijd weer in te lopen, halen daarbij vier boten in en komen uitgeput in Berlikum aan waar gewisseld wordt voor de laatste etappe naar Ritsumazijl. Vanaf Ritsumazijl gaat het naar Leeuwarden. Met een eindsprintje vanaf de laatste bocht komen de Helden in een mooie tijd van 22.52.14 over de finish. Welverdiende Elfstedenkruisjes, een stevige maaltijd en een heerlijk biertje staan ons op te wachten. Een mooiere revanche voor het gemiste kruisje van vorig jaar kan niet!

Hun uut Grunn!

Hun uut Grunnn ging dit jaar voor herhaling van vorig jaar, winnen van het eco-klassement. En oefening baart kunst want als je kijkt naar de klasseringen van de afgelopen jaren, vaart de ploeg steeds verder vooraan in het veld mee.

2019: 23:40 uur, 93ste plaats;
2023 (eco) 22:51 uur, 40ste plaats;
2024(eco) 21:11 uur, 21 ste plaats.

Dit jaar waren we daar zelf ook een beetje verrast door. Omdat wij sneller gingen dan verwacht, werd de beheerder van onze rustplek in Heeg al om 4 uur uit zijn bed gebeld. De ochtendploeg moest zicht klaarmaken om de nachtploeg af te lossen.

We roeiden namelijk met een nachtploeg (drie roeiers, drie fietsers) die elkaar afwisselden. Gevolgd door een ochtendploeg (drie roeiers, drie fietsers) die elkaar afwisselden, tot aan Bolsward om van daaruit met de hele groep verder te gaan. Oftewel drie roeiers en negen fietsers die elkaar afwisselden. Af en toe ging het niet helemaal volgens plan. In Sneek, net na de wissel schoot het stuurtouw los, raakten wij volledig uit koers en moesten strijkend terug naar de wal, waar de walploeg het euvel vakkundig fikste. Daarnaast hadden de fietsers bij Stavoren een plaspauze nodig, waardoor ze maar net op tijd voor de boot waren; de roeiploeg ging alvast maar rondmaken. Bij Parrega was er een verbijsterde roeiploeg omdat ze allang de fietsers hadden zien langskomen maar bij aankomst alleen captain Hedwig en coach Ellen zagen staan; hard fietsend werden ze nog net ingehaald door Joris en de andere twee die vanaf de fiets hardlopend de boot in moesten. Maar met alle ervaring kwam dat natuurlijk helemaal goed. Dankzij de berekening van Peter bleek de gemiddelde leeftijd van Hun uut Grunn op 10 mei 2024 dan ook exact 55 jaar te zijn. Dit ondanks Joris en de andere jeugdigen. Leuk detail er deden drie gezinsleden Admiraal mee, Frank, Tekla en zoon Joris.

PLOEFFFFFFFFFFFFFF

Mogelijk waren wij als één van de eersten bij Wetterwille. Vanwege het feit dat er zoveel Hunzeleden de Elfstedentocht wilden roeien waren er Hunzeboten te weinig en was roeivereniging De Dragt zo aardig ons een boot ter beschikking te stellen. De Dragt heeft echter geen botenwagen en dus werd op donderdag de boot al overgeroeid door Nick en de Duckdalfjes. Op tijd aanwezig dus!

Op vrijdag werd door enkele ploegleden de boot verder vaarklaar gemaakt en werden nog enkele ploegopstellingen uitgeprobeerd. Niet dat we gingen wisselen maar een lengteverschil binnen de ploeg zorgde her en der voor een puzzel in de afstelling. Na snel nog de nodige koolhydraten naar binnen te hebben gewerkt (lees: grote borden pasta) kon de tocht beginnen. En waar wij dus erg vroeg aanwezig waren bleken wij de één na laatste te zijn die richting de start in de Prinsentuin vertrokken. Toch een klein beetje paniek.

Gedurende de eerste etappes kwamen we er langzaam in, wissels gingen langzaam beter, de TomTom ging steeds minder zijn eigen weg, ploegen werden ingehaald en ook provincie Friesland kon aan deze ploeg wennen. Want waar wij normaal als Hunze in een blauwwitte outfit niet zo heel erg opvallende kleding hebben in de roeiwereld, kwam PLOEFFFFFFFFFFFFFF ten grondslag met flikkerende lichtstaven, knalroze hesjes en een lokroep PLOEFF waar je ‘’u’’ tegen zegt. Door andere boten niet te missen en ook door Steven geconcludeerd, wij zijn toch echt de enige die er zo bij lopen.

En ‘’PLOEF’’ hebben ze gehoord want waar wij bij iedere witte en koningsblauwe boot dachten tijdens de wissel dat het de onze was. Moesten we toch teleurgesteld een kwartier lang met pikhaken in de hand wachten tot onze rode boot met Pompeblêden voorgeroeid werd. Als deze er dan was moest de ploeg er natuurlijk snel uit, dat kostte Rianne een paar natte voeten maar ook de wisselaars bij de Geeuw waren door een overbeladen zinkend vlot toe aan een paar droge sokken. Na de wissel werden er door sommige ploeggenoten (Frank en Carsten) nog flinke ladingen pasta naar binnen gewerkt om daarna snel weer door te rijden.

Zo’n busje blijkt dan ook weer multifunctioneel. Door Pim zijn nieuwsgierigheid kon er zowaar een driepersoonsbed gecreëerd worden. De voorste achterbank kon namelijk omgebouwd worden naar een voetensteun wat menig slaapsessie (vooral die van Veerle) goed gedaan heeft. Daarnaast kun je prima je ploeg onderaan de zeedijk van Stavoren naar Hindeloopen aanmoedigen als je rijdend de schuifdeur opendoet. En als het daarbij een beetje fris werd was Carsten zijn jas er om je warm te houden.

Eigenlijk ging alles voorspoedig, we waren zelfs zo druk bezig met effectief wisselen en trajecten roeien dat zonsopkomst gemist werd, en ‘’oh het is al licht’’ meerdere keren de revue is gepasseerd. Een enkele keer ging een wissel bijna fout, als een vrouwelijke en mannelijke teamgenoot tegelijk nog snel even een plasje willen plegen (bij dezelfde boom ieder aan een kant) en je hoort de lokroep PLOEFF op de achtergrond. Of wanneer de route bij Franeker tegen de klok ingevaren wordt in plaats van met de klok mee. Maar om de tijd goed te maken was Rianne er om bij de stempelpost een flinke sprint te trekken.

Maar het mooiste van alles is dat de aanmoedigingen bleven komen en de teamgeest bleef bestaan. De golven op het Slotermeer, Oude Karre en Morra werden bedwongen en de Oostenwind werd doorkruist in de laatste etappes richting de finish. Even voor zes trokken Saskia, Rianne met Altinus als stuur de boot over de finish in een uiteindelijke tijd van 21:38:35. Een mooie 30ste plek.

Stadjesrond

We begonnen de Elfstedentocht met één klein stressje, Remco was ziek en we zochten dan ook een vervanger. Gelukkig was er een roeister van Wetterwille die wel in wilde vallen en de twee nachtelijke etappes van en naar Wetterwille wilde meeroeien. In de vroege ochtend kon Remco ook nog even aansluiten en zo was het team toch weer compleet. Onderweg waren ook nog wel wat uitdagingen om te vermelden. Zo zijn wij in Sneek een stukje verkeerd gevaren, met maar liefst een slingertje van vijf boten achter ons. Bij de tweede wissel gingen wij bijna om, maar onze stuurvrouw was zo alert om gelijk te hozen. Voor de toeschouwer langs de kant was er naast roeien ook nog een mooie oldtimer tocht te bewonderen. Onze ploeg kruiste precies deze mooie stoet bij Grauwe Kat. Uiteindelijk zijn we gefinisht in een tijd van 23:13:59. Twaalf kruisjes en veel mooie verhalen rijker!