Erik heeft vandaag de skiff “Watervrij” gedoopt

Erik heeft vandaag de skiff "Watervrij" gedoopt

De “Watervrij” is vanochtend, 5 mei, in klein comité gedoopt . De naam verwijst naar het ideaal dat we als roei(st)er nastreven, maar ook naar de vrijheid op het water en natuurlijk de bijzondere symboliek met Bevrijdingsdag vandaag (met klokgelui op de achtergrond).

De boot is gedoopt door Erik Ader en voorgeroeid door Rafayel. Het is de vervanger van de “Waterhaas” die vorig jaar total loss is geraakt en is geschikt voor roeiers van 75kg.

Het was interessant weer, daarom hieronder de tekst van de sprekers:

Ron: Beste leden van De Hunze, een jaar geleden crashte helaas de “Waterhaas”. Het was nodig om een nieuwe skiff 2 aan te schaffen. En die is ondertussen gekomen, op een bijzondere dag. Daarom de nationale vlag. 5 Mei, Bevrijdingsdag. Bevrijding omdat we mogen roeien en omdat de bevrijding in 1945 voor De Hunze ook veel betekend heeft. Het hele botenhuis werd toen in de as gelegd. Bevrijding heeft ook veel te betekenen voor een aantal van onze leden. En daarom hebben we in het bijzonder Erik Ader uitgenodigd om, namens de leden, deze boot te dopen. Erik…

Erik: Ron. Om te beginnen zou ik graag de materiaalcommissie willen bedanken, mede namens alle leden van de vereniging — overigens zonder dat sprake is geweest van last of ruggespraak — voor het feit dat wij een vloot hebben waarin wij kunnen varen, dat die vloot wordt onderhouden en dat die vloot op gezette tijden voortdurend wordt verjongd.

Ik ben inderdaad zeer verguld met het feit dat ik op deze bijzondere dag, Bevrijdingsdag, deze botendoop mag verrichten.

De naam van de boot heeft daar ook het een en ander mee te maken, de naam “Watervrij”. Aan die naam “Watervrij” kun je natuurlijk allerlei betekenissen toedichten. Voor velen heeft water en varen een connotatie van vrijheid. Watervrij is zo een sterk merk, zo sterk dat het bijna een pleonasme is. Het is de vrijheid van het ruime sop, van het over de hekgolf van je boot kijken, naar het land dat weg glijdt over de einder. De vrijheid van het weggaan naar verre kusten, zoals de cowboy in de Western die de ondergaande zon tegemoet rijdt. Over die vrijheid zijn boeken vol geschreven en voor geïnteresseerden heb ik daarover nog wel een paar leestips.

Maar zelfs op microschaal kun je die vrijheid ervaren op het water. In de tijd dat ik in Hanoi woonde, een hele drukke, volle, vervuilde en lawaaiige stad ging ik af en toe, als het kon, met de skiff het meer op, dat aan de rand van de stad lag. Als ik dan over de hekgolf de stad zag wegglijden en kon gaan genieten van de intredende stilte, geaccentueerd door het ritmisch bewegen van de riemen, dan gaf dat inderdaad de sensatie van vrijheid.

Er is natuurlijk ook die andere, meer fundamentele vrijheid, het vrijheidsbegrip dat we leven in een democratische rechtsstaat, waarin fundamentele mensenrechten gewaarborgd zijn. De vrijheid die ons 76 jaar geleden gebracht is, en die is bevochten met bloed, zweet en tranen. Over dat onderwerp heeft Ernst voor geïnteresseerden nog wel een paar leestips. Het is de vrijheid waar, van buitenaf en van binnenuit voortdurend aan gerammeld wordt. Het is daarom een vrijheid die niet aflatend onderhoud nodig heeft. Een vrijheid, waar we maar beter heel zuinig op kunnen zijn.

Ten slotte wordt ook in de roeierij gesproken van “watervrij” in de zin van “technisch bekwaam en ontspannen”. De eisen die daarin gesteld worden in deze skiff zijn gelukkig nog niet al te hoog. Wij hopen dat de “Watervrij” velen heel lang, heel veel plezier zal doen beleven, in vrijheid.

Dat gezegd zijnde, wens ik de “Watervrij” en haar roeiers een behouden vaart en veel roeiplezier [Erik onthult de naam “Watervrij” door de nationale vlag te verwijderen. Rafayel roeit de skiff voor.]