Toertocht Garnwerd 2024
Toertocht Garnwerd 2024 - Totaal 25 kilometer
Deze tocht is ideaal voor net beginnende roeiers en andere leuke mensen.
Voor mij was de Hunze niet nieuw, als moeder van een voormalige jeugdroeister was ik regelmatig bij de Hunze betrokken. Zoals veel ouders van roeiende kinderen werd ik ook bevangen door het roeivirus.
Vorig jaar zaten Daphne, Carien, Marion J. en ik in de derde groep van de kennismakingscursus, en konden we helaas niet mee op deze mooie tocht. We moesten dus een jaartje wachten voordat we mee konden roeien, ondertussen hebben twee van ons hun kleine s gehaald.
José had de voorbereidingen gedaan en iedereen werd op het hart gedrukt droge kleding en reserveschoenen mee te nemen. José maakte 9 teams met in elke boot een captain, Albert-Jan was admiraal met 36 roeiers: Ellen, Ella W, José B, Saskia, Blanka, Catharina, Guido, Julia, Laura, Arnold, Frank, Hans, Marnix, Stanilslav, An met haar hond Bailey, Han, Jacqueline, Sandra, Janneke, Silvain, Wagner, Yvonne, Ella O, Trees, Tom, Agnes, Alice, Hennie, Linda op de heenweg, Patricia, Carien, Daphne, Marion, Maarten en José op de terugweg.
Die zondagochtend om 9 uur verzamelden we op het vlot en had iedereen zijn team snel gevonden. Vrolijk roeiden we de stad uit, de Vissersbrug heeft nog steeds geen noodbrug, langs de woonboten en het Reitdiep op, de stad uit. De bekende waslijn-boerderij lag mooi in het ochtendlicht. We gingen deze keer verder dan het vlot bij de Dokwerdersluis, dat was voor de nieuwe roeiers onder ons een hele andere ervaring. Ondertussen fietste José op de heenweg mee, fotograferend en luid aanmoedigend. Sommige boten gingen heel snel, andere bleven wat achter.
De sluiswachter loodste ons naar binnen in de sluis van Dorkwerd, samen met andere boten, waaronder een historische kotter van het Groninger Landschap die naar Zoutkamp voer. Terwijl ik nog last had van de bibbers, na twee maanden geleden omgeslagen te zijn met de Jaap Lubbers, keek ik naar al die vrolijke gezichten.
Onderweg voeren we langs de hogere dijken, waardoor je niet de mooie dorpjes kon zien, zoals Wetsinge. In Garnwerd was het aanleggen aan hoge aanlegsteigers, gelukkig waren Frank en Hans behulpzaam en kwam ieder droog aan wal. Daar wachtte ons watermeloenen en voor de liefhebbers Martinus bier van huisbrouwer Albert Jan. Het was prachtig weer en we picknickten op de dijk.
Marion nam ons mee naar “Bij Hammingh”. De molen was te bezichtigen, maar het was fijner om op de dijk te blijven. Er werden groepsfoto’s gemaakt en er was een goede sfeer.
Toen het tijd was om terug te gaan, ging Linda op de fiets terug en José op slag en scheerde de Jan Herman Schokkenbroek over het water richting Stad. We hadden afgesproken om met z’n allen te wachten bij de Platvoetbrug. Terwijl wij daar wachtten hadden we mooi uitzicht op de vloot. Albert Jan was met de Lauwers in het midden en voor onze ogen zagen we een bijzondere manoeuvre in deze wherry: boeg en stuur wisselden, terwijl de een snel naar boeg ging, kon de ander geen kant op behalve het water in. We zagen een hand met bril in het water, maar dankzij de oplettendheid en hulp van Albert Jan en Tom kon Trees heel snel de boot weer in, sneller dan dat ze eruit viel. Zo zie je maar, ook in een wherry kan het misgaan en roeien blijft een watersport. Trees had droge kleding bij zich, maar hoe kleed je jezelf om in zo een “krappe” boot?
De terugtocht ging verder probleemloos en snel, de sluis ging weer goed, en aangekomen in Stad was het gedaan met de rust: omringd door allerlei hindernissen van vrolijke ontgroenende studenten van Gyas kwamen we veilig terug bij de Hunze. De boten waren snel schoon, droog en opgeruimd. Zelfs Trees was, opgedroogd door de zon, droog aangekomen! Ondertussen hadden Linda en de anderen de boel al klaar gemaakt voor de barbecue. Het was allemaal goed georganiseerd, mede dankzij José, en vooral ook mede dankzij haar enthousiasme!
Vorig jaar had ik nooit gedacht om op een zondagochtend om 9 uur in een roeiboot te gaan roeien voor een toertocht. Maar wat was het een leuke gezellige, zonnige dag. Iedereen dacht aan elkaar en de sfeer was goed.
Al met al denk ik dat de roeiers op deze tocht de wereld heden ten dage eventjes mooier hebben gemaakt.
Aisa Kariman
